Podczas II wojny światowej nauczanie miało bardzo różne oblicza, zależnie od okupowanej przez Niemców lub kontrolowanej przez aliantów terytorium. W niektórych miejscach szkoły działały normalnie, natomiast w innych były zamknięte lub funkcjonowały tylko dla wybranej grupy uczniów. Nauczyciele często zostawali zmobilizowani do służby wojskowej i brakowało ich w placówkach edukacyjnych. Ponadto program nauczania był dostosowywany do celów propagandowych danej strony konfliktu oraz warunków panujących na danym terenie.
Techniki nauczania podczas II wojny światowej
Podczas II wojny światowej nauczanie było jednym z wielu elementów życia, który uległ zmianie. Wszystko to za sprawą trudnych warunków panujących w czasie działań wojennych oraz braku wyposażenia szkół i uczelni. Jak więc wyglądało nauczanie podczas tamtego okresu?
Techniki nauczania były znacząco różne od tych stosowanych dziś. Szkoły musiały przystosować się do sytuacji, która wymagała natychmiastowego działania – nie tylko ze względu na zagrożenie ze strony wojskowe, ale również z powodu ograniczonych możliwości finansowych wynikających ze strat gospodarczych spowodowanych przez konflikt.
Wiele klas zostało zamienionych tymczasowo w miejsca dla rannych żołnierzy lub magazyny żywności czy amunicji. Na terenach objętych walkami często ich funkcjonowanie było niemożliwe – tak jak wiele innych aspektów życia codziennego ludzi mieszkających tam.
Na szczęście nauka nie stanowiła priorytetowego celu atakującej Niemcy armii (tzw bombienie miast). Nauka kontynuowała swoją drogę jednakże przy pomocy nietypowych metod dydaktycznych; np prowadzenie lekcji poza murami szkolnymi miało być sposobem zachowania ciągłości edukacyjnej mimo wszystkich niedogodności.
W tym celu wykorzystywano różne sposoby i techniki nauczania. Jednym z nich było poszerzenie oferty edukacyjnej o kursy dla osób dorosłych, które mogły rozwijać swoje umiejętności w ramach nowych zawodów czy podwyższających kwalifikacje już posiadaną pracę.
Inną metodą był system korpusowy – przypominał on obecny system e-learningowy – szkolenia były prowadzone przez specjalistów bezpośrednio odwołując się do dostępnych źródeł informacji (książki). W ten sposób można było omijać brakujące sprzęty dydaktyczne oraz trudno dostępne materiały naukowe.
Kolejnym rozwiązaniem była redukcja godzin lekcyjnych lub wręcz ich skreślenie ze stałego planu zajęć tak aby dzieci nie musiały ryzykować życiem chodząc codziennie do szkoły, a jednocześnie zachowanie programowej ciągłości edukacyjnej poprzez samodzielną pracę uczniów przygotowanymi zestawami ćwiczeń i podręcznikami ukierunkowanymi na konkretne przedmioty.
Nie zapominajmy również o znaczeniu bibliotek publicznych jako miejsca pozyskiwania wiedzy poza tradycją ścieżka klasy-uczeń-nauczyciel. Biblioteki te pełniła rolĘ magazynowaniA książek ale także organizowały spotkania autorskie, prelekcje i konkursy literackie.
Podsumowując, nauczanie podczas II wojny światowej wymagało dużych zmian ze względu na trudne warunki oraz ograniczenia finansowe. Szkoły musiały się przystosować do sytuacji i stosować nietypowe metody dydaktyczne – takie jak kursy dla osób dorosłych czy system korpusowy.
Dzięki tym nowym podejściom edukacyjnym możliwe było kontynuowanie nauki pomimo wszystkich niedogodności związanych z działaniami wojennymi. Choć techniki te różnią się od tych używanych dzisiaj to jednak ich istnienie świadczy o dążeniu ludzi do wykształcenia mimo każdego kryzysu – co jest bardzo budujące!
Wezwanie do działania: Zapoznaj się z historią nauczania podczas II wojny światowej i odkryj, jak wyglądały szkoły w tamtych czasach. Sprawdź więcej na stronie https://ideainteractive.pl/.
Link tag HTML: https://ideainteractive.pl/
